Szczegóły
ORAR II stopnia przeżywaliśmy w sierpniu 2010 roku w Łabuniach k/Zamościa w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, urządzonym w dawnym pałacu Szeptyckich. Program rekolekcji oparliśmy o pięć Tajemnic Światła, które wyznaczyły nam tematy kolejnych dni: powołanie, postawa, posługa, odpowiedzialność i posłanie. Zespół Animatorów i Diakonii składał się z przedstawicieli Diecezji Częstochowskiej, Lubuskiej, Warszawskiej i Wrocławskiej. Jedność w różnorodności ubogacała naszą posługę w duchu odpowiedzialności za dzieła Domowego Kościoła.

Tematem rozważań rekolekcyjnych była posługa animatora w Domowym Kościele i odkrycie prawdy o powołaniu nas przez Chrystusa do bycia animatorem najpierw we własnej rodzinie, która jest podstawowym miejscem naszej codziennej formacji, a później podjęcia odpowiedzialności i posługi w DK. Podstawowa prawda zapisana w Zasadach DK mówi, że RODZINA jest podstawowym miejscem formacji, a KRĄG jest podstawowym elementem w strukturze organizacyjnej DK jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym "laboratorium" duchowości małżeńskiej (Zasady pkt. 14).

Kluczowe przesłania z poszczególnych dni rekolekcji można przedstawić następująco:

1. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem!
2. Bóg nie powołuje uzdolnionych, ale uzdalnia powołanych!
3. Życie rodzi życie!
4. Czy miłujesz mnie WIĘCEJ?

ORAR II stopnia uczył nas postawy SŁUCHANIA PANA i zawierzenia, że to On nas prowadzi w posłudze i że trzeba naszego aktywnego i zaangażowanego współdziałania z łaską Bożą oraz rozpoznawania znaków czasu, aby Boże dzieła mogły się dokonywać przez nasze ręce. Nasze współdziałanie powinno być przemodlone, przygotowane i sprawnie realizowane.

Program rekolekcji był też okazją do wczytywania się w Zasady DK i poznawania zadań, struktury i zasad funkcjonowania Domowego Kościoła, które pomagają nam wypełniać zadania, do których Chrystus nas powołuje, a Domowy Kościół posyła. Dzieliliśmy się doświadczeniem wiary oraz stawaliśmy przed Słowem Bożym w odpowiedzialności za dawanie chrześcijańskiego świadectwa w rodzinie, w kręgu DK, w parafii, w rejonie i w diecezji. Rozpoczynaliśmy każdy dzień od Namiotu Spotkania, a kończyliśmy podsumowaniem i Apelem Jasnogórskim. Zadane rozważania do wieczornej modlitwy rodzinnej były również wstępem do formacji liturgicznej w dniu następnym.
 
Podczas Godziny Świadectw najczęściej dziękowano Bogu za możliwość udziału w rekolekcjach, za dobry początek dnia Namiotem Spotkania i Jutrznią, co jest możliwe również w życiu codziennym, dziękowano za zaproponowaną formę modlitwy rodzinnej przed Najświętszym Sakramentem, która staje się radością i okazją do budowania duchowych więzi małżeńskich i rodzinnych. Dziękowano organizatorom za dobre rozpoczęcie rekolekcji (torba z nadrukiem, wypełniona notatnikiem, śpiewnikiem, zasadami DK…), konsekwentną realizację planu dnia (punktualność, pogodowe plany awaryjne, konferencje - multimedialne prezentacje porządkujące wiedzę na temat posługi animatora, KWC, tematu roku pracy formacyjnej oraz doświadczenie przenikania się na rekolekcjach Światła z życiem), a także za podsumowanie (materiały i zdjęcia przekazane na CD).

Szczególne podziękowania otrzymała Diakonia Wychowawcza – opiekunowie grup dziecięcych: Wojowników Pana, Odkrywców Pana, Panien Roztropnych, Baranków i Owiec Pana. Dzięki ich pracy i zaangażowaniu, rodzice mogli w pełni uczestniczyć w konferencjach, spotkaniach w kręgach czy podsumowaniach poszczególnych dni. Oprócz swojej formacji dziecięcej, nasze pociechy przygotowywały dary na każdą Eucharystię (powiązane z tematem dnia), a na koniec obejrzeliśmy widowisko nawiązujące do Ostatniej Wieczerzy. Staraliśmy się także, aby czas dla rodziny był przygotowany jako rodzinne wyprawy otwartych oczu do ciekawych miejsc w okolicy (Zamość, Krasnystaw, Szumiące wodospady). Pogodne wieczory obfitowały w wesołe zabawy integracyjne, ciekawe opowieści sióstr franciszkanek (zarówno o historii Domu, jak i o sytuacji katolików w Wietnamie), tańce, zabawy chustą animacyjną; było również ognisko z kiełbaskami. Mieliśmy też wieczornicę patriotyczną n.t. powstania warszawskiego oraz konferencję prasową na żywo z warszawską parą filialną, Mirkiem i Elą Wrotek.

Oaza Rekolekcyjna Animatorów Rodzin II stopnia to wspaniałe rekolekcje, które wielu małżonkom pomogły odkryć istotę powołania do objęcia duchową troską własnej rodziny i powierzonych im małżeństw w DK.

Dziękujemy Bogu za ORAR II stopnia w Łabuniach.
Wiesia i Igor Wasilewscy
 
       

Szczegóły

O zbawienie trzeba walczyć, bo brama do nieba jest wąska.


W sierpniu 2010 roku przeżywaliśmy sesję o pilotowaniu nowych kręgów DK w Łabuniach k/Zamościa w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, urządzonym w dawnym pałacu Szeptyckich. Uczestnikami sesji były małżeństwa z sześciu diecezji, w tym większość z małymi dziećmi w wieku 2-5 lat. Jako prowadzący byliśmy zbudowani postawą wielu młodych małżeństw, które garną się do posługi w diakonii pilotażu.

W dniu przyjazdu, za pośrednictwem kapłana, Bóg wezwał nas do walki o zbawienie, ponieważ brama do nieba jest wąska. Rekolekcje były czasem wsłuchiwania się w Słowo Boże i wewnętrznej pracy nad sobą, abyśmy „bardziej jeszcze starali się umocnić nasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc nie upadniemy nigdy. W ten sposób szeroko będzie nam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.” /2 P 1, 10-11/

Program rekolekcji był okazją do pochylenia się nad postawą, formacją i posługą pary pilotującej, posługą kapłana – doradcy duchowego w kręgu DK oraz poznania nowego konspektu Ewangelizacja i Pilotowanie, który pomaga parom pilotującym wypełniać zadania, do których Chrystus powołuje, a Domowy Kościół posyła. Dzieliliśmy się doświadczeniem z okresu własnego pilotażu i tym jak świadectwo pary pilotującej pomagało nam na drodze formacyjnej w Domowym Kościele. Czwartego dnia rekolekcji poznawaliśmy pedagogię, metody i środki pilotażu, aby jak najlepiej je wykorzystywać w posłudze dla małżeństw, które chcą poznać Domowy Kościół – gałąź rodzinną Ruchu Światło-Życie.

Codziennie słuchaliśmy Słowa Bożego podczas porannego Namiotu Spotkania, Jutrzni, Liturgii Słowa i modlitwy rodzinnej, co uświadamiało nam, że najważniejszym zadaniem pary pilotującej jest świadectwo życia osobistego i rodzinnego, bycie autentycznym chrześcijaninem pociągającym do Chrystusa innych ludzi nie tylko słowem, ale i przykładem – „chodź i zobacz jak żyję”.

Jako owoc rekolekcji zrodziło się w sercach zrozumienie, że i nam potrzeba częstej (powtórnej) ewangelizacji, aby żyć żywą wiarą na co dzień oraz że rolą pary pilotującej jest pomoc małżeństwom w podjęciu decyzji, czy chcą iść za Chrystusem drogą formacji w DK. Bardzo obrazowa była zachęta ks. Leszka, aby codziennie rano na modlitwie porządkować serce, uczesywać myśli i dbać o piękno wnętrza, podobnie jak dbamy o wygląd zewnętrzny. Zostaliśmy przekonani, że życie rodzi życie – co znaczy, że dzielić się możemy tylko tym, co posiadamy, a jako rodzice w pierwszej kolejności jesteśmy odpowiedzialni za przekaz żywej wiary swoim dzieciom.

Staraliśmy się, aby na rekolekcjach nie tylko rodzice mieli dobry czas. Diakonia wychowawcza zapewniła dzieciom udział w ciekawych zajęciach, dzieci codziennie przynosiły wykonane przez siebie prace w procesji z darami. Pamiętając wskazania Eli Kozyry (Sekretariat DK), rodziny otrzymały propozycję wycieczek na Czas dla Rodziny, aby przemierzając Roztocze mogły odpocząć nie tylko na duchu, ale i na ciele. Pogodne wieczory obfitowały w wesołe zabawy dla dorosłych i dzieci. Były piosenki z gestami, konkursy, nieoczekiwana zamiana miejsc, głuche telefony oraz zabawy chustą animacyjną.

Sesja o pilotowaniu nowych kręgów DK to wspaniałe rekolekcje, które pomogły uczestnikom odkryć istotę powołania do objęcia duchową troską małżonków w nowych kręgach DK. Była okazja do uporządkowania wiedzy na temat pilotażu oraz wymiany doświadczeń. Małżonkowie wyjechali z postanowieniami: życia Słowem Bożym, stawiania sobie konkretnych celów na rok pracy formacyjnej oraz planowania przebiegu formacji. W życiu rodzinnym postanowili: pracować nad relacją ze współmałżonkiem, czytać w niedzielę Ewangelię z dziećmi przed śniadaniem, rozbudować i pogłębić modlitwę rodzinną oraz bardziej świadomie ewangelizować potomstwo. W życiu wspólnotowym zapragnęli: głębiej poznać charyzmat Ruchu, czytać materiały formacyjne, ponownie przeżyć rekolekcje ewangelizacyjne, zaproponować kręgowi macierzystemu pewne zmiany, aby ożywić spotkania i aby krąg lepiej realizował swój cel oraz otworzyć się na potrzeby Ruchu, aktywnie uczestniczyć w życiu wspólnoty i zaangażować się w życie parafii.


Dziękujemy Bogu za dar przygotowania i przeżycia tych rekolekcji.

Elżbieta i Mirosław Wrotek

para filialna warszawska


 

 

Szczegóły

par rej_sandomierz_mszaW dniach 21-23 października 2011 roku w Sandomierzu w Ośrodku Rekolekcyjnym „Quo Vadis” prowadzonym przez Siostry Klaryski odbyły się Rekolekcje dla par rejonowych. Celem rekolekcji było przypomnienie drogi formacyjnej w Domowym Kościele, celu, do którego ma on prowadzić swoich członków oraz ukazanie zadań stojących przed parą rejonową. Organizatorami rekolekcji byli Ewa i Tomasz Czyż - para filialna filii lubelskiej, którą wspierał ksiądz Przemysław Wójcik. W rekolekcjach wzięło udział 25 par rejonowych z różnych diecezji, a w szczególności z diecezji lubelskiej, sandomierskiej, warszawskiej oraz para diecezjalna diecezji sandomierskiej i warszawskiej. Naszą diecezję warszawską reprezentował prawie cały krąg diecezjalny.

Szczegóły

Zdjęcia z rekolekcji=>>

Szczegóły

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

Jesteś tu:
  • Start
  • Rekolekcje
  • Relacje z rekolekcji
Joomla template by ByJoomla.com

Serwis wykorzystuje pliki cookies w celach wskazanych w polityce prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies, w zakresie odpowiadającym konfiguracji Twojej przeglądarki.

Polityka prywatności