Zboiska1

W rekolekcjach Oazy Nowego Życia 1º, które odbyły się w Zboiskach, w dniach 4-20 sierpnia, wzięło udział 70 uczestników, wraz z księdzem moderatorem Pawłem Witkowskim oraz klerykiem Mateuszem Jabłońskim. Małżeństwa przybyły na rekolekcje głównie z archidiecezji warszawskiej, a jedna z rodzin przyjechała z Walii (z Rejonu Cardiff).

Oazę Rodzin przeżyliśmy jako czas pogłębienia relacji z Bogiem w małżeństwach i rodzinach. Podążając za Niepokalaną, Matką Kościoła, rozważaliśmy w Różańcu tajemnice Chrystusa. Wraz z naszymi małżonkami i dziećmi doświadczyliśmy spotkania z Panem w Słowie Bożym, modlitwie i sakramentach oraz we wspólnocie, w której uczyliśmy się gotowości do służby. Zaangażowanie poszczególnych uczestników było widoczne nie tylko w dyżurach liturgicznych, gospodarczych czy porządkowych, ale przede wszystkich w dbaniu o siebie nawzajem poprzez wzajemną pomoc. Doskonałym przykładem takiej postawy było m.in. wspieranie ociemniałego kleryka w codziennym przemieszczaniu się. Natomiast kleryk Mateusz odwzajemniał się aktywnym uczestnictwem w spotkaniach kręgów oraz przybliżaniem Słowa Bożego dzieciom.

Zwieńczeniem wspólnego zaangażowania i świadectwem działania Ducha Świętego było przygotowanie do Dnia Wspólnoty w Rzepedzi. Gorliwość, z jaką wszyscy uczestnicy poświęcili się ostatniemu szczytowi rekolekcji, znalazła swój wyraz w przygotowanym znaku Oazy oraz prezentacji wspólnoty w formie przeróbki znanego kawowego przeboju.

Rekolekcje były dla małżeństw początkiem osobistej przemiany i kształtowania w sobie nowego człowieka. A to nie byłoby możliwe bez oddanego swej posłudze księdza moderatora, który swoją postawą dał przykład pięknego kapłaństwa.

Umocnieni przeżyciami Oazy oraz pełni Bożej radości, pragniemy wzrastać w wierze w naszych lokalnych środowiskach, w których na co dzień żyjemy.

Agnieszka i Przemysław Pakulscy
para prowadząca

Świadectwo==>>

Zboiska2Zboiska4Zboiska3

 Lubliniec1

W dniach 14-20 sierpnia, 16 małżeństw wraz z dziećmi przeżywało Oazę Rekolekcyjną Animatorów Rodzin II stopnia. Rekolekcje odbywały się w Lublińcu, w ośrodku NINIWA, a prowadził je ks. Piotr Kucharczyk oraz my, Maria i Piotr Poncyljuszowie. Uczestnikami były rodziny z archidiecezji warszawskiej i wrocławskiej, diecezji warszawsko-praskiej i legnickiej, a także z Wielkiej Brytanii.

Podczas rekolekcji zapoznawaliśmy się z Zasadami Domowego Kościoła i jego strukturą, skupiając uwagę na posłudze animatora. Dzieliliśmy się doświadczeniem wiary w posłudze, do której każdy z nas jest powołany w rodzinie, w kręgu, w parafii i we wspólnocie Ruchu Światło-Życie. Wielkim darem była dla nas możliwość wspólnej modlitwy Liturgią Godzin, Eucharystia oraz adoracja Najświętszego Sakramentu małżonków.

Ksiądz Piotr służył nie tylko podczas spotkań całej wspólnoty, ale także indywidualnych rozmów z uczestnikami oraz spotkań z młodzieżą. Jego otwartość i zaangażowanie były dla wszystkich jasnym świadectwem służby wspólnocie.
Animatorzy i diakonia muzyczna, dzięki swej posłudze, umożliwili uczestnikom pogłębienie, lub wręcz odkrycie, merytorycznych i duchowych aspektów poruszanych tematów. Diakonia wychowawcza wraz z grupą wspaniałych wolontariuszy zapewniła dzieciom nie tylko bezpieczeństwo, ale też rozrywkę w czasie, gdy rodzice uczestniczyli w spotkaniach. Ponadto, codziennie po modlitwie dzieci krótko omawiały własne, dostosowane do wieku zagadnienia religijne.

W rekolekcjach uczestniczyło 38 dorosłych, wśród nich 13 członków i 3 kandydatów Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Podczas Eucharystii pod koniec rekolekcji deklaracje członkowskie złożyły 3 osoby, a 2 przedłużyły deklaracje kandydackie. Dziękujemy wszystkim członkom i kandydatom Krucjaty za ich świadectwo miłości do bliźniego, który cierpi w zniewoleniu.

Czas rekolekcji był dla nas wspaniałym, budującym doświadczeniem wspólnoty, poddanej prowadzeniu i opiece Pana Boga. Dziękujemy Panu Bogu za każdego uczestnika, za każdy dzień i za możliwość bycia w Domowym Kościele.

Maria i Piotr Poncyljuszowie
para prowadząca

Świadectwa==>>

Lubliniec2Lubliniec3

RTKokoszyce1

W dniach 15-21 lipca 2023 roku w domu rekolekcyjnym archidiecezji katowickiej w Kokoszycach odbyły się rekolekcje tematyczne NAMIOT SPOTKANIA. Prowadzili je: ks. Dominik Koperski i Elżbieta i Grzegorz Kolasińscy (choć na rekolekcjach fizycznie był tylko Grzegorz). W rekolekcjach wzięło udział 15 małżeństw z 22 dziećmi z archidiecezji warszawskiej, diecezji sosnowieckiej i płockiej. Posługę animatorską pełniły 3 małżeństwa: Anna i Jan Mickiewiczowie, Dorota i Krzysztof Kaliszowie oraz Katarzyna i Marcin Piaseccy, a muzycznie posługiwali Anna i Hubert Klekowiczowie. Dziećmi opiekowała się diakonia wychowawcza prowadzona przez Agatę i Jakuba Jaczewskich, wspierana przez Marysię i Macieja Petryków oraz Magdę i Marysię.

Program rekolekcji został oparty na podręczniku Szkoła modlitwy – Namiot Spotkania ks. Franciszka Blachnickiego. Podręcznik zawiera zapis czterech konferencji wygłoszonych jesienią 1982r. podczas szkoły modlitwy, w ramach Szkoły Animatora Ruchu Światło-Życie w Carlsbergu. W konferencjach ks. Blachnicki rozważa głęboki biblijny tekst o modlitwie, który opisuje dialog Mojżesza z Bogiem w Namiocie Spotkania (Wj 33, 7-20). Jak pisze ks. Franciszek Blachnicki: „Do tego tekstu musimy ciągle wracać, aż zrozumiemy całą głębię modlitwy. Jej codzienna, osobista praktyka to jest Namiot Spotkania”.

W czasie rekolekcji odkrywaliśmy, jak wielką szansą i darem dla każdego z nas jest codzienny Namiot Spotkania. Każdy z czterech pełnych dni rekolekcyjnych był oparty na jednej z konferencji ks. Blachnickiego i koncentrował się na różnych aspektach modlitwy:

  • Modlitwa – spotkanie
  • „Rozmawiał jak z przyjacielem”
  • Boże plany
  • „Spraw, abym ujrzał Twoją chwałę” 

Dzień 1: W samej nazwie Namiot Spotkania jest już określona istota modlitwy jako spotkania. Spotkanie zaś dokonuje się między osobami: człowiekiem i Bogiem. Na to spotkanie musimy każdego dnia znaleźć czas i miejsce. Nie traktuję Boga poważnie, jeżeli nie mam dla Niego czasu.

Dzień 2: Modlitwa ma polegać na tym, żeby rozmawiać z Bogiem twarzą w twarz, jak przyjaciel z przyjacielem. Bóg jest bowiem przyjacielem, który mnie miłuje. Musimy uświadomić sobie, uznać i przyjąć w wierze to, co Bóg mówi do Mojżesza: „Znam cię po imieniu i jestem ci łaskawy”. Wielką pomocą nawiązania rozmowy z Bogiem jest Pismo Święte. Jeżeli modlitwa jest dialogiem, to w tym dialogu Bóg zawsze ma pierwsze słowo, a każdy z nas może tylko na nie odpowiadać.

Dzień 3: Treścią naszej modlitwy mają być Boże plany wobec nas. Ucząc nas modlitwy Pan Jezus każe na pierwszym miejscu stawiać plany Boże, a nie nasze. Bóg może mieć zamiary, których w danej chwili nie znamy, dlatego nieraz trzeba powiedzieć: „Nie wiem, nie rozumiem, ale proszę, Panie, daj mi poznać Twoje zamiary wobec mnie”. Przyjdzie czas, że je poznamy, ale już wcześniej powinniśmy być gotowi je przyjąć i podporządkować się Bogu. Takiej modlitwy uczy nas Chrystus.

Dzień 4. Jeżeli trwamy na modlitwie i ciągle na nowo ją podejmujemy, będąc wierni praktyce Namiotu Spotkania, to ma ogromną wartość. Bóg oczyszcza nas i wynagradza naszą wiarę, nadzieję i wytrwałość. Taka modlitwa nas przemienia, staje się coraz większym źródłem siły i mocy, prowadząc nas ku Bogu i Jego chwale.

Codzienny program obejmował następujące punkty:

  • Jutrznia
  • Konferencja kapłana
  • Namiot Spotkania przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie
  • Eucharystia z homilią
  • Wprowadzenie i spotkanie w kręgach
  • Pogodny wieczór
  • Modlitwa wieczorna

W programie rekolekcji był też czas na realizację innych zobowiązań: dialogu małżeńskiego, modli-twy rodzinnej oraz modlitwy małżeńskiej przed Najświętszym Sakramentem. Uzupełnieniem konfe-rencji były świadectwa życia modlitwą: kapłana oraz małżeństw z diakonii. W planie każdego dnia był także czas dla rodziny, przeznaczony na wypoczynek, rekreację i zwiedzanie okolicznych atrak-cji.

W połowie rekolekcji miał miejsce dzień wycieczkowy. Piękna, słoneczna pogoda sprzyjała aktyw-nemu wypoczynkowi. Jedni zwiedzali bliższą i dalszą okolicę Wodzisławia Śląskiego, wiele osób wy-brało się do Ustronia i wyciągiem na Czantorię (najwyższy szczyt zachodniego pasma Beskidu Ślą-skiego). Na szczycie, oprócz wieży widokowej, czekała przekąska – prażony syr z hranolkami i cofo-lą. Drogę powrotną niektórzy pokonali na piechotę trasą turystyczną przez Małą Czantorię.

Mądrość i doświadczenie księdza moderatora, który od wielu lat żyje duchowością Ruchu, a także jego otwartość na każdego uczestnika – zarówno dorosłych jak i dzieci (wobec, których ma szcze-gólny charyzmat!) – oraz świadectwo i postawa służby całej diakonii sprawiły, że rekolekcje były dla wszystkich szczególnym czasem odnowienia więzi z Jezusem Chrystusem oraz budowania z Nim trwałych relacji osobistych, małżeńskich i rodzinnych.

Za czas rekolekcji, wszystkich uczestników i całą diakonię – Bogu niech będą dzięki!

Chryste Sługo, zmiłuj się nad nami!
Niepokalana Matko Kościoła, módl się za nami!
Czcigodny sługo Boży księże Franciszku, wstawiaj się za nami!

Elżbieta i Grzegorz Kolasińscy
para prowadząca

Świadectwa==>>

RTKokoszyce2RTKokoszyce3

ORIIIKrakow1

W drugiej połowie lipca, w Krakowie w domu oo. redemptorystów na Podgórzu przeżywaliśmy oazę III stopnia. Było nas łącznie 13 małżeństw pod opieką księdza Mariusza Żołądkiewicza. Do grona animatorów zaliczali się Zosia i Michał Kulsowie, Magda i Przemek Sikorscy oraz Agata i Mateusz Kowalscy – Klein. Towarzyszyli nam również klerycy – Maciej Mieszczyński i Kamil Domański oraz diakonia muzyczna w osobie Pauliny Pytlak. Dziećmi opiekowali się Ola i Sławek Szymaniakowie wraz z Patrycją, Eleną, Basią, Julią, Tosią i Gabrysią oraz Kacprem i Olkiem.

Jak to na „trójce” pielgrzymowaliśmy każdego dnia, poznawaliśmy krakowskie kościoły i zgromadzenia zakonne, duchowo łączyliśmy się z Rzymem poznając historie świętych miejsc, żywoty „fundamentów” Kościoła - św. Piotra, św. Pawła i innych męczenników.
Zachwycaliśmy się bogactwem chrześcijaństwa i tym, na jak wiele sposobów możemy przeżywać naszą wiarę. Spotkania z przedstawicielami innych wspólnot ubogacały nas i przemieniały - były żywe i prawdzie, poruszające i zachęcające do przemiany życia.

Wielkie uznanie i wdzięczność za księdza Mariusza, który swoim życiem po prostu pokazywał nam Jezusa i jego bezgraniczną miłość do każdego z nas.

Był trud i wyrzeczenia, ale wyjeżdżaliśmy z mocnym postanowieniem pracy nad sobą i pragnieniem zrodzenia najwspanialszych owoców.

Chwała Panu!

Iza i Rafał Pytlakowie
para prowadząca

Świadectwo==>>

ORIIIKrakow3.jpgORIIIKrakow2ORIIIKrakow6.jpgORIIIKrakow4ORIIIKrakow5ORIIIKrakow7

OR1Wisa

Uczestnikami oazy było 17 rodzin (16 z diecezji warszawskiej i jedna z diecezji gdańskiej) obdarzonych 28 pociechami. Ksiądz Andrzej Persidok podjął się funkcji moderatora. Na rekolekcjach posługą animatorów służyli: Agnieszka i Adam Ciesielscy, Magdalena i Mariusz Regułowie, Agnieszka i Dariusz Żukowscy, Małgorzata i Tomasz Lipińscy, Tomasz był także animatorem muzycznym. Dziećmi opiekowała się diakonia wychowawcza, na czele której, nieprzerwanie przez dwa tygodnie stała Kasia Lenart. Pomagało jej 5 osób, przy czym, z uwagi na trud posługi i ograniczenia czasowe, w połowie rekolekcji doszło do wymiany osób współprowadzących diakonię. Kleryk Dawid Charzewski uczestniczący w rekolekcjach, poza zapoznawaniem się z ruchem oazowym, służył dodatkową pomocą diakonii i z wielkim zaangażowaniem prowadził katechezy dla dzieci.

Nasze rekolekcje rozpoczęliśmy przedstawieniem podstawowych prawd ewangelizacyjnych: ukazaniem Bożego planu zbawienia na tle prawdy o grzechu i upadku człowieka. Był to czas dochodzenia do prawdy, że jesteśmy grzeszni, ale Jezus nas kocha i nie ma w nikim innym zbawienia. Czterodniowy cykl ewangelizacyjny zakończyliśmy przyjęciem Jezusa jako naszego Pana i Zbawiciela oraz wieczorną liturgią światła i wody. Od piątego dnia rekolekcji zgłębialiśmy drogę przemiany z człowieka cielesnego w duchowego. W tym czasie dużym przeżyciem była wspólna Droga Krzyżowa. Z pełnym zaangażowaniem uczestniczyli w niej wszyscy oazowicze. Wzajemna pomoc w prowadzeniu wózków z dziećmi, przygotowanie rozważań, wspólny śpiew i modlitwa sprawiły, że cała oaza „urosła”. Symbolicznym choć i faktycznym umartwieniem był w tym czasie brak wody w części ośrodka. Radość okresu Zmartwychwstania, połączona z „powrotem” wody, napełniły wszystkich nadzieją. Odśpiewywane Alleluja i Zmartwychwstał Pan ukazały owoce cierpliwej pracy muzycznego i odkrycie umiejętności wokalnych uczestników. Okres przemiany zakończyliśmy odnowieniem przymierza chrztu świętego i celebracją sakramentu pojednania. Kolejny okres rekolekcji wprowadzał nas do życia w pełni Ducha Świętego oraz do dawania świadectwa. W tym czasie przeżywaliśmy między innymi wieczór uwielbienia, dzień wspólnoty, modlitwę wstawienniczą. Tradycyjnie zwieńczeniem Oazy była agapa. Uczta „na bogato” została przygotowana w głównej mierze przez gospodarzy ośrodka – Andrzeja i Anię oraz kucharkę Monikę.

Plan każdego dnia był intensywny i wypełniony punktami charakterystycznymi dla rekolekcji pierwszego stopnia. Uczestnicy mogli brać udział w naukach i spotkaniach dzięki super zorganizowanej oraz zgodnie działającej diakoni wychowawczej, która naprawdę zasługiwała na uznanie i podziękowania. Ważnym punktem dnia były rozmowy ewangeliczne – codzienne spotkanie w kręgach, gdzie z udziałem animatorów, uczestnicy dzieląc się słowem Bożym w atmosferze wiary i modlitwy dawali świadectwa dojrzałości w wierze. Źródłem i szczytem każdego dnia była Eucharystia z homilią księdza.
Relacje uczestników rekolekcji potwierdziły siłę i moc Bożego słowa. Wszystkie nauki i szkoła modlitwy prowadzona przez ks. Andrzeja były bardzo dobrze oceniane. Małżeństwa z najmniejszymi dziećmi bardzo chwaliły sobie możliwość adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie wystawianym w późnych godzinach wieczornych, kiedy ich dzieci już spały. Dawało im to możliwość wyciszenia i uporządkowania myśli po bardzo intensywnym dniu.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za ten święty czas rekolekcji, za możliwość spotkania cudownych, młodych a jednocześnie dojrzałych w wierze małżeństw. Dziękujemy Ci Boże, że uczyniłeś z nas - uczestników, księdza, kleryka, animatorów, tak wspaniałą wspólnotę.
Chwała Panu!

Edyta i Jacek Łuczakowie
para prowadząca

Świadectwo==>>

Jesteś tu:

Serwis wykorzystuje pliki cookies w celach wskazanych w polityce prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies, w zakresie odpowiadającym konfiguracji Twojej przeglądarki.

Polityka prywatności